🦧 3 Rzesza Na Antarktydzie

Holokaust (1933–1945) był planowym, finansowanym przez państwo procesem prześladowania i zamordowania sześciu milionów europejskich Żydów przez niemiecki reżim nazistowski oraz jego sojuszników i kolaborantów. 1 United States Holocaust Memorial Museum określa czas trwania Holokaustu na lata 1933–1945. Ponad 20 stopni Celsjusza na Antarktydzie. Jak donosi The Guardian, 9 lutego w brazylijskiej stacji badawczej Marambio na wyspie Seymour należącej do kontynentu naukowcy odnotowali temperaturę 20,75 stopni Celsjusza. Ten rekord musi co prawda jeszcze zostać potwierdzony przez Światową Organizację Meteorologiczną, ale to tylko formalność. W 1947 sekretarz marynarki James Forrestal wysłał na Antarktydę morską grupę zadaniową, w skład której wchodzili admirał Nimitz, admirał Krusen i admirał Byrd, zwana „Operacją Highjump". Poczytaj! Polityka obronna na biegunach. W następstwie II wojny światowej amerykańscy planiści strategiczni ukierunkowali politykę obronną ziemia w zasięgu wzroku! Przybycie do bram Antarktydy: Pierwsze pingwiny, lodowce, wulkany i zaginione miejsca czekają na nas na Szetlandach Południowych. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „pasmo górskie na Antarktydzie” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w zakładce Dodaj nowy. Pamiętaj, aby opisy były krótkie i trafne. TAJEMNICZE WIZYTY CZŁONKÓW ELIT NA ANTARKTYDZIE. Globalna Świadomość. 17 maja 2020. Dziwne wieści z Antarktydy pojawiają się z równie zadziwiająca regularnością i to od czasu kiedy Niemcy założyli tu niesławny Neue Schwabenland (dzisiejsza Ziemia Królowej Maud), który osobiście wizytował Rudolf Hess i Herman Goering. W miesiącach letnich na Antarktydzie można spodziewać się do 24 godzin światła dziennego, co czyni go wyjątkowym i surrealistycznym przeżyciem, ale zimą, a zwłaszcza na dużej wysokości w czerwcu, Antarktyda jest spowita 24 godzinami ciemności i zdecydowanie nadszedł czas dla dzikiej przyrody kontynentu, która musi przetrwać to Kategorie volksdeutschów. 1. Volksdeutscher - osoby narodowości niemieckiej, aktywne politycznie, działające na rzecz III Rzeszy w okresie międzywojennym (tzw. Reichslista) 2. Deutschstammige - osoby przyznające się do narodowoście niemieckiej, posługujące się językiem niemieckim, kultywujące kulturę niemiecką, zachowujące się Trzecia Rzesza była jednym z najważniejszych importerów norweskiego tranu, kupując rocznie ok. 200 000 ton tego surowca. 17 grudnia 1938 ekspedycja wyruszyła z Hamburga w kierunku Antarktydy. Na pokładzie frachtowca Schwabenland znajdowało się 57 osób, w tym 24 członków załogi. W styczniu 1939 statek przybił do części Antarktydy Antarktyda to strefa polarna Ziemi położona wokół bieguna południowego. W skład Antarktydy wchodzą: kontynent, otaczający go Ocean Południowy, oraz leżące tam wyspy. Antarktyda jest piątym co do wielkości kontynentem Ziemi. Lodowce Antarktydy to największy magazyn słodkiej wody na Ziemi. Przebywają tam głównie naukowcy w bazach naukowych. Klimat Antarktyki jest najsurowszy na ANDREW NAGORSKI: Jest taka symboliczna scena na dworcu w Moskwie z 18 października 1941 r. Dwa dni wcześniej w sowieckiej stolicy zaczęła się totalna panika. Jak na warunki komunistycznego państwa anarchia w stolicy była kompletnie niewyobrażalna. Wszystkie raporty mówiły, że Niemcy zaraz wkroczą do Moskwy i Stalin na własne oczy Najciekawsze zwierzęta Antarktydy. Zwierzęta Antarktydy.W strefach okołobiegunowych żyją zarówno rośliny, jak i zwierzęta. Surowy klimat powoduje, że najwięc QZRYCxJ. Odpowiedzi EKSPERTażór odpowiedział(a) o 17:05 1- to zespół idei i poglądów na temat tego,w jaki sposób powinno być zorganizowane państwo oraz jakimi zasadami należy się kierować w życiu politycznym i społecznym. Ola2208 odpowiedział(a) o 17:10 ideologia to zespół idei i poglądów na temat tego,w jaki sposób powinno być zorganizowane państwo oraz jakimi zasadami należy się kierować w życiu politycznym i społecznym proszę :D 3 znaki odpowiedział(a) o 18:15 Niemcy przuwudca jej byl Adolf Hitler , a wiecie ze 3 rzesza boi sie pajakow ? Złoty 44 odpowiedział(a) o 23:09 III Rzesza to nazwa państwa niemieckiego w latach 1933(dojście do władzy) 1945(kapitulacja Niemiec) I Rzesza 962 do 1806 (związek reński)II Rzesza 1871(zjednoczenie niemiec) do 1918 (republika weimarska) Uważasz, że ktoś się myli? lub obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Czwarta Rzesza — państwo powstałe na terenie nazistowskiej kolonii nazywanej Nową Szwabią , po drugiej wojnie światowej zbiegł do niej Adolf Hitler, wraz ze swoją żoną — Ewą Braun. W roku 1948 stany zjednoczone po dostaniu plotek o przebywaniu na Antarktydzie nazistowskich zbrodniarzy wojennych wysłało ekspedycję złożoną z 500 osób, ekspedycja ta została szybko pokonana przez elitę Waffen-SS, a jej przeżyli członkowie zostali wzięci w charakterze zakładników. Jeszcze tego samego dnia na terytorium Nowej Szwabii znalazła się kolejna ekspedycja, powtórzona została sytuacja z przypadku pierwszej ekspedycji — jednak tym razem Niemcy postawili warunki pokojowe: Rzesza oddaje USA zakładników, USA zostawia Czwartą Rzeszę w spokoju i dostarcza jej comiesięczne dostawy jedzenia oraz materiałów potrzebnych do przetrwania. W ciągu kolejnych lat państwo niemieckie na terytoriach Nowej Szwabii rosło w siłę, zaczęły powstawać pierwsze podziemne osady takie jak — Germania , Neusachsen, Germania czy Neubreslau. Pierwszą i zarazem najbardziej potężną była Germania, na jej terenach żyło około 3000 ludzi, w tym sam Führer, drugim największym "miastem" było "Neusachsen", licząc sobie 1500 mieszkańców, na trzeciej pozycji plasowało się "Neubreslau" z jego 650 mieszkańcami. Podczas III Wojny Światowej Rzesza pozostała całkiem neutralna, gdy rząd Rosji z Władimirem Putinem pojawił się na Antarktydzie szukając azylu został on przyjęty przez Niemców z otwartymi ramionami, pomogli oni zbudować im pierwsze podziemne struktury takie jak "Novaya Moskva" czy "Novay Vladivostok". W powstaniu Unii paneuropejskiej widzą oni swoją szansę na powrót do Europy i przywrócenie Rzeszy niemieckiej która ma trwać kolejny tysiąc lat. Opublikowano: | Kategorie: Historia, PublicystykaLiczba wyświetleń: 2482Na początku 1939 roku, na polecenie Adolfa Hitlera, została wysłana tajna niemiecka wyprawa do Maud Land na Antarktydzie, z zamiarem założenia bazy wojskowej w tamtym rejonie (misja miała zakończyć się sukcesem). Z kolei w latach 1943-1945 Brytyjczycy rozpoczęli tajną operację na Antarktydzie pod kryptonimem Tabarin. W misję zaangażowani zostali mężczyźni ze Specjalnego Pułku Służb Powietrznych (SAS). Wszyscy ważni gracze ówczesnego świata, ciągnęli w tamten rejon, co w późniejszym czasie zaowocowało licznymi teoriami lipcu i sierpniu 1945 roku, po kapitulacji Niemiec, do Argentyny przybyły dwa okręty podwodne. Niektórzy historycy uważają, że przybyły one wprost z Antarktydy, skąd przetransportowały nazistowskie skarby. Kilka miesięcy później marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych dosłownie najechała Antarktydę w ramach operacji o kryptonimie Highjump, która de facto została sklasyfikowana jako ściśle tajna, przypadek?Po zaprzestaniu operacji Highjump nastąpił względny spokój aż do roku 1958, kiedy w regionie Antarktydy odnotowano trzy potężne eksplozje jądrowe w ramach amerykańskiej operacji o kryptonimie Argus. Komentatorzy ówczesnych czasów uznali, że mają do czynienia ze wzorem działania, w którym rządy amerykański oraz brytyjski dążą do zniszczenia dużej niemieckiej bazy na Antarktydzie, która została utworzona po 1939 roku a do której przetransportowano najważniejsze skarby zdobyte przez nazistów w czasie II wojny Czytelnicy, korzystając z podstawowej wiedzy o Antarktydzie i informacji dotyczących tych działań, opublikowanych od wczesnych lat czterdziestych XX wieku, wykazano, że wyżej wspomniane dwa okręty podwodne rzeczywiście mogły dotrzeć na Antarktydę, że w Maud Land mogła istnieć tajna niemiecka baza z czasu II wojny światowej, że wojska SAS zaatakowały niemiecką bazę, że operacja Highjump miała na celu ostateczne pokonanie sił nazistowskich w regionie chociaż nadal wszystkie te niezwykłe relacje o antarktycznych dokonaniach nazistów brzmią raczej jak coś wymyślonego a niżeli realnego, to jest w nich coś niepokojącego. Po niedawnym ogłoszeniu informacji o odkryciu prehistorycznego jeziora Wostok, w 1999 roku ogłoszono również istnienie antarktycznego wirusa, wobec którego są bezradne systemy immunologiczne zarówno ludzi jak i zwierząt. Naukowcy zakładają, że wirus ten może być tworem nazistów z czasów to w przededniu wybuchu II wojny światowej Niemcy podniosły roszczenia do wielkich połaci Antarktyki. W rejonie bieguna południowego często pojawiały się niemieckie okręty nawodne i podwodne zarówno w czasie, jak i po wojnie, kiedy to zaginęły liczne U-booty. Jeżeli dodacie do tego, że zmontowana w pośpiechu ekspedycja wojskowa Highjump po dotarciu do Antarktyki przedwcześnie powróciła, to macie gotowy materiał do skonstruowania wielkiej tajemnicy z czasów TAGI: Antarktyda, III RzeszaPoznaj plan rządu!OD ADMINISTRATORA PORTALUHej! Cieszę się, że odwiedziłeś naszą stronę! Naprawdę! Jeśli zależy Ci na dalszym rozpowszechnianiu niezależnych informacji, ujawnianiu tego co przemilczane, niewygodne lub ukrywane, możesz dołożyć swoją cegiełkę i wesprzeć "Wolne Media" finansowo. Darowizna jest też pewną formą „pozytywnej energii” – podziękowaniem za wiedzę, którą tutaj zdobywasz. Media obywatelskie, jak nasz portal, nie mają dochodów z prenumerat ani nie są sponsorowane przez bogate korporacje by realizowały ich ukryte cele. Musimy radzić sobie sami. Jak możesz pomóc? Dowiesz się TUTAJ. Z góry dziękuję za wsparcie i nieobojętność!Poglądy wyrażane przez autorów i komentujących użytkowników są ich prywatnymi poglądami i nie muszą odzwierciedlać poglądów administracji "Wolnych Mediów". Jeżeli materiał narusza Twoje prawa autorskie, przeczytaj informacje dostępne tutaj, a następnie (jeśli wciąż tak uważasz) skontaktuj się z nami! Jeśli artykuł lub komentarz łamie prawo lub regulamin, powiadom nas o tym formularzem kontaktowym. Antarktyda posiada swój numer kierunkowy (+672), flagę (biały kontynent na niebieskim tle), ale nie ma ani obywateli, ani rządu. Mimo że jest pustynią lodową niezamieszkaną przez ludzi, w rozlokowanych na jej terytorium stacjach badawczych przebywa kilka tysięcy osób. Na Wyspie Króla Jerzego leży Villa Las Estrellas – osada, chilijska, na terenie której, poza stacją badawczą, stoi także kilkanaście domów mieszkalnych zajmowanych przez naukowców i pracowników chilijskich sił powietrznych oraz ich rodziny. Pierwszą osobą urodzoną na Antarktydzie była najpewniej Solveig Jacobsen (8 października 1913). Na Antarktydzie także urodził się w 1978 roku Emilio Palma, który trafił do księgi Rekordów Guinnessa jako człowiek urodzony najdalej na odkryciu kontynentu działalność człowieka ograniczała się do jego stopniowej eksploracji, a także do prowadzonych na coraz większą skalę połowów wielorybów i polowań na foki. Na terenach największych stacji wielorybniczych założonych na początku XX wieku na Georgii Południowej (Grytviken, Stromness) do dzisiaj można znaleźć ślady tej niechlubnej działalności, która doprowadziła do poważnego przetrzebienia populacji zwierząt żyjących na obszarze Antarktyki. Sceneria, złożona z porzuconych statków wielorybniczych, faktorii służących do przerobu mięsa i wytopu tłuszczu, rozrzuconych szkieletów i harpunów, sprawia wrażenie jakby łowcy za chwilę mieli powrócić. (7) Szczyt połowów przypadł na lata 30. XX wieku. W dekadzie tej zabito 250 tys. płetwali błękitnych, 200 tys. finwali i 5 tys. sejwali. Z czasem wprowadzano międzynarodowe obostrzenia na połowy wielorybów. W 1964 roku powołano Międzynarodową Komisje Wielorybniczą, która miała je kontrolować, a w 1982 roku zarządzono całkowity zakaz połowów komercyjnych tych ssaków. (7)Z działalności człowieka prowadzonej na Antarktydzie w okresie pierwszych dekad XX wieku na szczególną uwagę zasługują ekspedycje niemiecka i amerykańska. III Rzesza wysłała w okresie 1938-1939 swoich przedstawicieli w celu wybrania lokalizacji pod budowę stacji wielorybniczej. Tran wielorybi był Niemcom potrzebny jako podstawowy surowiec do produkcji mydła i margaryny. Wobec znanych z perspektywy czasu planów wojennych III Rzeszy nie dziwi, że na Antarktydzie planowali oni także budowę bazy morskiej, dzięki której mogliby kontrolować wody południowego Atlantyku i Oceanu Indyjskiego. W kilkunastu lotach dwóch samolotów Niemcy zaznaczyli flagami III Rzeszy teren o powierzchni 600 tys. km2, który nazwali Nową Szwabią, i do którego zgłosili roszczenia. Skutkiem wyprawy amerykańskiej rozpoczętej w 1928 roku, dowodzonej przez wspominanego lotnika Rycharda Byrda był nie tylko przelot nad Antarktydą, ale także wybudowanie bazy „Little Amerika”, z której prowadzono dalsze badania kontynentu. Działalność nazistów i Byrda w sposób charakterystyczny dla gatunku science-fiction połączyli rosyjscy naukowcy i wojskowi. Dokumentuje to film „Trzecia Rzesza. Operacja NLO-UFO”. Dowodzili oni, że wyprawa na Antarktydę prowadzona w 1947 roku przez amerykańskiego admirała, wsparta okrętami wojennymi i lotnictwem została zaatakowana przez podobne do talerzy obiekty latające. Poniósłszy dotkliwe straty, na rozkaz Byrda, ekspedycja zawróciła, wracając do kraju znacznie wcześniej niż planowano. Rosjanie postawili tezę, że Amerykanie zostali zaatakowani przez ocalałych z wojny nazistów, którzy zbudowali na terenie Antarktydy tajną bazę, w której mieli prowadzić prace nad skonstruowaniem supernowoczesnych pojazdów latających. (8) Podobne tezy i wersję wydarzeń – opierając się na relacjach samego Byrda opisanych rzekomo w nieznalezionym nigdy dzienniku – przedstawił Botaya Felipe w swojej książce „Antarktyda 1947. Wojna, która nigdy nie wybuchła”. (14) Mimo że w historii ludzkości niejedna fantasmagoria okazała się rzeczywistością, wydaje się, że Antarktyda jest po II wojnie światowej kontynentem tak silnie eksplorowanym, że trudno sobie wyobrazić, by nikt nie trafił na jakikolwiek ślad nazistów, ich bazy i pojazdów, jeśli by III Rzeszą roszczenia terytorialne do różnych części Antarktydy zgłosiły także Australia, Argentyna, Chile, Francja, Norwegia, Nowa Zelandia i Wielka Brytania. Co ciekawe, roszczenia Norwegii zgłoszone w 1939 roku odnosiły się do terenów Ziemi Królowej Maud, której granice pokrywały się w znacznym stopniu z granicami Nowej Szwabii. Także Antarktyda – mimo że jest kontynentem pustynnym – stała się więc obszarem, na którym ścierały się interesy gospodarcze i polityczne różnych państw. Sprawy roszczeń terytorialnych uregulował częściowo art. 4. traktatu antarktycznego podpisanego przez 12 państw – uczestników konferencji zorganizowanej w 1959 roku w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego. Postanowienia traktatu weszły w życie w 1961 roku. Art. 4. przewidywał, że żadne z państw nie może przez 30 lat zgłaszać roszczeń do fragmentów terenu Antarktydy (30 kwietnia 1991 roku termin odroczenia roszczeń przedłużono do 13 czerwca 2041 roku). (1) Państwa-sygnatariusze traktatu zobowiązały się także do wykorzystywania obszaru Antarktyki wyłącznie do celów pokojowych i do przestrzegania zakazu wszelkich działań o charakterze wojskowym. Traktat gwarantuje natomiast wolność prowadzenia badań naukowych i umożliwia międzynarodową współpracę w tej dziedzinie polegającą przede wszystkim na wymianie informacji oraz personelu między stacjami polarnymi. (1) „Państwa, które go wynegocjowały postanowiły, że będą odbywać konsultacje w celu formułowania zaleceń dotyczących jego zasad. Inne państwa mogą być dopuszczone do konsultacji, jeśli wykażą zainteresowanie Antarktydą i będą zakładały tam stacje naukowe lub wysyłały ekspedycje.” (1) Od momentu wejścia postanowień traktatu antarktycznego w życie, ilość państw, które go podpisały wzrosła do 47. 28 z nich posiada prawo głosu. Jednym z nich jest Polska, która jako 13. kraj podpisała dokument w 1961 roku. Status państwa konsultatywnego otrzymała w 1977 roku. Dzięki silnemu zaangażowaniu Polaków, od 26 lutego 1977 roku, na Wyspie Króla Jerzego funkcjonuje polska stacja polarna im. Henryka Arctowskiego. Podobnych stacji na Antarktydzie działa 40 całorocznych oraz 42 czynne tylko w sezonie letnim. Placówki te prowadzą badania – jak już stwierdzono – podglacjalnych wód śródlądowych, a także z zakresów: kartografii, geologii, oceanologii, glacjologii, meteorologii i magnetyzmu ziemskiego. (1)W ostatnich dziesięcioleciach, można by rzec, w erze ponowoczesnej, prowadzona jest systematyczna eksploracja Antarktydy. Na przykład w 1985 roku Robert Swan wraz z towarzyszami osiągnął biegun południowy bez użycia psich zaprzęgów i radia. W latach 1989-90 Amerykanin Will Steger i Francuz Jean Louis Etienne stanęli na czele wyprawy, której członkowie jako pierwsi, przebyli całą Antarktydę na psich zaprzęgach bez wykorzystania sprzętu zmechanizowanego. W 1992 roku Ranulph Fiennes i Mike Stroud przebyli Antarktydę w poprzek na nartach. W tym samym roku Earl Kagge, także na nartach, bez łączności radiowej i bez wsparcia, przebył samotnie ponad 1300 km docierając do bieguna południowego. (1) Jego osiągnięcie powtórzył w 1997 roku Polak Marek Kamiński, który w 2004 roku wraz z 16-letnim Jankiem Melą i operatorem kamery Wojciechem Ostrowskim zdobył biegun południowy. Mela był najmłodszym i zarazem pierwszym niepełnosprawnym człowiekiem, który dotarł tak daleko na południe. (9)Antarktyda stopniowo staje się więc kontynentem coraz mniej niedostępnym. Od lat 50. XX wieku rozwija się turystyka antarktyczna. Oferowane są „rejsy statkami, loty helikopterami, przeloty samolotami pasażerskimi na niskich wysokościach, wizyty w stacjach naukowych, wyprawy do wnętrza kontynentu w celu uprawiania wspinaczki wysokogórskiej, narciarstwa, fotografowania przyrody lub powożenia psimi zaprzęgami.” (1) Mimo że koszty tego rodzaju turystyki są wysokie, chętnych nie brakuje, a ruch turystyczny na Antarktydzie systematycznie się nasila. W połowie lat 80. XX wieku na „szósty kontynent” przybywały dwa wycieczkowce rocznie przywożąc ok. 3 tys. turystów, w sezonie 2005-2006 zanotowano obecność ok. 40 statków z łączną liczbą 24 tys. pasażerów. (7) Tylko polską stację „Arctowski” odwiedza rocznie ok. 3 tys. osób.„Organizacją ruchu turystycznego na Antarktydzie zajmuje się organizacja IAATO wyznaczająca reguły bezpieczeństwa i ochrony środowiska, szczegółowo określająca normy zachowań, bezpieczne dystanse od poszczególnych zwierząt i ograniczenia mające na celu zmniejszenie negatywnego wpływu turystyki na antarktyczna przyrodę.” (7) Turyści mogą więc poruszać się tylko po ściśle wytyczonych szlakach, a jedną z podstawowych zasad regulujących ruch turystyczny jest ta ograniczająca liczbę osób mogących przebywać w jednym miejscu do zasady – zachowania ciszy – musieli przestrzegać członkowie zespołu Metallica, którzy jako pierwsi i dotychczas jedyni zagrali koncert na Antarktydzie 8 grudnia 2013 roku. Zespół zrezygnował z typowego na koncertach rockowych nagłośnienia, a około 100 fanów słuchało muzyki za pośrednictwem słuchawek. W trwające 700 dni arcytrudne przygotowania tego koncertu zaangażowanych było 200 bardziej intensywny ruch turystyczny oraz przebywanie coraz większej liczby ludzi na terenach stacji badawczych coraz silniejszymi czynią też obawy o środowisko naturalne Antarktydy. Zdarza się, że ludzie śmiecą, niszczą skąpą roślinność, a sama ich obecność ma negatywny wpływ na zwierzęta.(1) Encyklopedia.(7) film Trzecia Rzesza. Operacja NLO-UFO.(9) Kamiński i Mela zdobyli Biegun Południowy.(14) F. Botaya, Antarktyda 1947. Wojna, która nigdy nie wybuchła, Warszawa 2008. Kraina lodu i śniegu Tajemniczy siódmy kontynent na półkuli południowej Nigdy nie zasiedlony przez ludzi i niemal w całości pokryty lądolodem, w okresie od listopada do marca buzuje życiem. W otaczających go wodach wzrasta ilość pokarmu dla całego łańcucha zwierząt, od mini skorupiaka kryla po ptaki, foki i wieloryby. Dobrze odżywiona fauna zaczyna miłosne gody, a następnie wychowuje potomstwo, które wkrótce przychodzi na wyobrazić sobie bardziej ekstremalne warunki do życia niż te panujące na obszarze Antarktyki, który obejmuje Antarktydę wraz z pokrywającym ją lądolodem o grubości dwóch i pół kilometra oraz otaczającymi kontynent wyspami i wodami. W zasadzie moglibyśmy nazwać go śnieżną pustynią, gdyż mroźny antarktyczny klimat jest jednocześnie bardzo suchy. Rocznie rejestruje się tutaj zaledwie 50 mm opadów w centrum i 200 mm na wybrzeżu. Jest to także jedno z najbardziej wietrznych miejsc naszego globu. Najwyższe temperatury występują w styczniu, czyli w szczycie polskiej zimy, kiedy to na położone na przeciwnej półkuli Antarktyce panuje lato. Nie należy jednak spodziewać się wówczas upału… bo słupek rtęci pokazuje między +1°C na wybrzeżu oraz -35°C w głębi kontynentu. W najzimniejszym miesiącu, czyli lipcu, temperatura spada do około -50 °C a nawet -70°C. W 1983 roku na rosyjskiej stacji badawczej Wostok zanotowano najniższą temperaturę naturalnie występującą na Ziemi, czyli –89,2 ° flory Antarktyki, składającej się głównie z mchów, porostów, glonów i kilku gatunków traw, w połączeniu z zimnem oraz długą polarną nocą powodują, że poza działającymi okresowo stacjami badawczymi nie ma na tam stałych osad ludzkich. Istnieje jednak za to… niewielki ruch turystyczny. W okresie pięciu miesięcy największej aktywności antarktycznych zwierząt i roślin odbywają się polarne rejsy, których uczestnicy podziwiają dziewiczą, nieskażoną przyrodę wybrzeży Półwyspu Antarktycznego oraz Południowych Szetlandów. Między listopadem a marcem zmieniające się pory roku przynoszą całą gamę zróżnicowanych widoków oraz atrakcji dla zwiedzających. LISTOPAD – GRUDZIEŃ Te miesiące to antarktyczna wiosna i początek lata. Po okresie zimowej ciemności słońce powoduje lawinowy wzrost fitoplanktonu, czyli roślinnych mikroorganizmów dryfujących w wodzie i stanowiących pierwsze ogniwo wielu łańcuchów pokarmowych. Fitoplankton dostarcza żywności olbrzymim masom zooplanktonu, w tym krylowi. Ten ostatni jest z kolei pożywieniem kałamarnic, ptactwa, fok i wielorybów, które o tej porze roku tuczą się, a potem listopadzie przychodzą na świat małe krabojady – drapieżne ssaki morskie z rodziny fokowatych. Młodymi opiekują się wspólnie samice i samce. Grupy tych zwierząt możemy wypatrzeć w morzu i na krach lodowych. Aż do grudnia słonie morskie strzegą zawzięcie swych “haremów”, które mogą liczyć do 40 samic. W tym czasie również do wybrzeży Antarktyki przybywają pierwsze wieloryby szukające pożywienia. Można także zobaczyć zadziwiając rytuały pingwinich zalotów, budowanie przez nie gniazd z kamyków, a nawet wzajemne podkradanie sobie deficytowego budulca. Większość żyjących na Antarktydzie pingwinów oraz latających ptaków, takich jak petrele i kormorany, składa jaja w końcu listopada lub grudniu. Młode pingwiny wylęgają się około 35 dni później. W tym czasie również można odwiedzić stacje badawcze – naukowcy przyjmują pierwszych turystów. W grudniu są również najdłuższe dni – zdjęcia przy naturalnym świetle udadzą się nawet o północy. STYCZEŃ – LUTY Najcieplejsze antarktyczne miesiące, czyli pełnia lata, to okres rozkwitu aktywności zwierząt. Większość małych pingwinów wylęga się w styczniu, najwcześniej na Południowych Szetlandach, a potem na południu Półwyspu Antarktycznego. Można wówczas obserwować młode uchatki antarktyczne, zwane także lwami morskimi, oraz lamparty morskie (cętkowane ssaki z rodziny fokowatych). Luty to natomiast najlepszy czas na oglądanie wielorybów. Największą ruchliwość wykazują wówczas pingwiny, a cofający się lód pozwala na dalszą eksplorację Półwyspu Antarktycznego MARZEC Sezon rejsów antarktycznych dobiega końca w ostatnich dniach marca. Ten miesiąc to już na półkuli południowej jesień. W miarę jak słońce chowa się za linię południowego horyzontu, stopniowo powracają ciemności. W dzień na wybrzeżu temperatury wynoszą ciągle około zera stopni, choć w nocy możemy odczuwać antarktyczny mróz, formujący piękne wzory na cienkim lodzie na powierzchni morza. Warstwa śniegu jest minimalna i pozwala na piesze wycieczki po Południowych Szetlandach. Ciekawym obiektem obserwacji są dorastające pingwinyi wciąż można zobaczyć dużo wielorybów. Spektakularnie rozkwitają zielone i różowe algi. Pojawia się już także szansa na ujrzenie zorzy polarnej – widomy znak tego, że wkrótce zamknie się kolejny cykl przyrody i Antarktyka pogrąży się w zimowej podbiegunowej Mendez-Gniot Poprzedni wpis w kategorii Powrót do listy Następny wpis w kategorii

3 rzesza na antarktydzie